Redukcja fenomenologiczna – jest zawieszeniem naturalnego dla człowieka nastawienia, poprzez wprowadzenie do aktu poznania – jako residuum – absolutnej świadomości, by w niej uchwycić źródłowo prezentującą się naoczność przedmiotu (jego istotę). Podczas tego aktu zachodzi uświadomienie sobie elementów składowych aktu: podmiotu, przedmiotu oraz relacji między nimi. Rozpoznanie to zachodzi, jednak, w nowej przestrzeni – w całkowicie immanentnej sferze wyodrębnionego „ja transcendentalnego”. Fenomenologiczne „wzięcie w nawias” dotyczy zatem zarówno wszelkich narzucających się oczywistości i nastawień, jak również wszelkiej posiadanej dotychczas wiedzy oraz samego aktu świadomościowego poznania. Ma zachodzić tu, bowiem, całkowite wykluczenie uznania w bycie świata przyrody, świata fizycznego, świata psycho-fizycznego. Poddane wyłączeniu mają też zostać wszystkie przedmioty indywidualne, konstytuujące się za pomocą wartościujących i praktycznych funkcji świadomości, wszelkie rodzaje tworów kultury, dzieła techniki i sztuki, dzieła naukowe, estetyczne i praktyczne wartości wszelkiej postaci, a także rzeczywiste twory takiego rodzaju, jak państwo, obyczaj, prawo, religia. (A. Kuźmicki)
(Opracowane na podstawie przedmowy Jerzego Prokopiuka do pracy: "Odpowiedzi Hiobowi" Carla Gustava Junga, Wyd. "Ethos", Warszawa 1995)