Synchroniczność

Synchroniczność – termin ten odnosi się do właściwości poziomu psychoidalnego (czy też nieświadomości psychoidalnej), oznacza ona bowiem zaobserwowany przez Junga fenomen irracjonalnego, opartego na znaczeniu zorganizowania doświadczenia jednostki, w wyniku czego następuje powiązanie dwóch lub większej ilości nie powiązanych ze sobą przyczynowo-skutkowo zdarzeń, które jednak łączy szczególny związek znaczeniowy. Jest to tzw. „znacząca koincydencja”, w której występuje jednoczesne pojawienie się pewnego stanu psychicznego i jednego lub więcej zdarzeń, wydających się znaczącymi paralelami do tego chwilowego stanu podmiotu. Synchroniczność zdaniem Junga wiąże się z konstytutywną dla poziomu psychoidalnego właściwością relatywizacji podstawowego dla doświadczenia świadomego wymiaru czasoprzestrzennego oraz przyczynowo-skutkowego. Na tym poziomie subiektywne procesy psychiczne mogą wiązać się w bezpośredniej relacji znaczeniowej z zewnętrznymi przejawami świata, czego konsekwencją jest takie zorganizowanie doświadczenia jednostki, że całościowe struktury sytuacyjne korespondują z jej subiektywnie doświadczanym znaczeniem (konsteluje się całościowy obraz znaczeniowy).