Metoda analityczno-syntetyczna (konstruktywna)

Metoda analityczno-syntetyczna (konstruktywna) – jedna z dwóch metod w ramach podejścia badawczego Junga (obok metody analityczno-redukcyjnej), umożliwiająca większe otwiercie się w stronę poznawania prospektywnego, syntetycznego, spekulatywnego, pożądanego tak w procesie stymulowania indywiduacji, jak i podczas terapii psychoanalitycznej. W przypadku tego narzędzia Jung wybiega w stronę myślenia spekulatywnego, ale poza perspektywę materialistyczną, w stronę paradygmatu antymaterialistycznego myślenia o człowieku, wprowadzając m.in. idealistyczne rozwiązania ontologiczne, wykraczając do pewnego stopnia poza paradygmat myślenia przyczynowo-skutkowy, oraz rozpatrując rzeczywistość psychiczną w perspektywie całościowej, procesualnej, teleologicznej. Jung podkreślał konieczność patrzenia na psyche, jak i na całego człowieka, w perspektywie jego nieustannego stawania się, transmutacji czy samoistnego, wpisanego w niego wzrostu. (A. Kuźmicki)